Terug uit Mexico

Olá amigos!

Ondertussen al twee weken terug uit Mexico – Cancun – Playa Del Carmen en al bekomen van een kleine jetlag. We verbleven in ‘Riu Palace Mexico’ in Playa Del Carmen, een klein uurtje rijden van de luchthaven van Cancun. Playa Del Carmen is zowat het Knokke van Mexico, toch zeker dat deel waar alle hotels staan. Als Mexicaan kom je er al niet binnen tenzij je je paspoort of andere papieren achterlaat aan de ‘plaatselijke’ controle. Om Mexico te leren kennen, blijf je best niet in die kunstmatige site hangen tenzij je graag ongestoord aan het strand wil liggen of je naam hagedis is…

Het weer was bij momenten wisselvallig en dat het regenseizoen was hebben we vooral ‘s nachts mogen ondervinden. Regen die met bakken uit de hemel stortte, begeleid door heen en weer zwiepende palmbomen. Overdag viel het allemaal heel erg mee. Buiten een paar ferme buien is het vooral zonnig geweest. De laatste dagen was het bakken en braden met meer dan 35 graden tropische warmte. Ondertussen hadden we wel onze excursies achter de rug (gelukkig!).

We haddengeboekt bij JetAir. En zoals elke touroperator worden ter plaatse heel wat uitstapjes aangeboden. In Mexico vielen we echter toch wat achterover van de woekerprijzen die daarvoor gevraagd worden. Als reden wordt daarvoor (al te gemakkelijk?) met een beschuldigende vinger naar de welgestelde Amerikaanse toeristen gewezen.Vooraleer we vertrokken had ik dat vermoeden al en dus ben ik gaan rondzoeken op internet, maar helaas niks kunnen terugvinden.

Per uitstap moet je al gauw meer dan 100 euro per persoon rekenen! In het reisbureau had men ons verzekerd dat betalen met dollars het beste betaalmiddel was in Mexico. Dat geldt misschien wel voor die uitstappen (die in Dollars gerekend worden), maar helemaal niet voor het lokale leven. Wees gewaarschuwd. Om ons toch wat in luxe te verplaatsen hebben we deze keer echter weinig moeite gedaan om alles op ons eentje te doen.

Onze eerste uitstap was naar Sian Ka’an, een bio-reservaat beschermd door UNESCO, waar we eerst zelf het stuurwiel in handen mochten nemen tijdens een 2 uur durende Jeep-tocht, bij momenten spectaculair omdat het ‘s nachts goed geregend had. Vandaaruit ging het de boot op waar we in zee trokken om zeeschildpadden, zeesterren en dolfijnen te spotten. Daarna voeren we de mangroves in, een thuishaven voor vele soorten vogels. Daarna ging het terug de zee in om te snorkelen. We hadden het geluk om een barracuda te spotten en prachtige andere vissen. Jammer dat de gids zo’n gebrekkig Nederlands praatte. “Alles was super en … super”. Bleek dat het zijn laatste dag was, want er waren al klachten geweest en ze hebben hem ondertussen vervangen.

Onze volgende uitstap was Chichén Itzá én bovendien op het ideale moment, 21 september wanneer de equinox plaatsvindt en de slang tevoorschijn komt op de piramide van Kukulcán, die in tegenstelling tot wat velen denken geen officieel wereldwonder is, maar nog steeds gewoon ‘maar’ op de werelderfgoedlijst staat. Helaas grote pech, maar te veel bewolking en veel teleurgestelde gezichten. En toch is Chichén Itzá een prachtige site en bestaat uiteraard uit veel meer dan enkel de piramide van Kukulcán, namelijk het prachtige observatorium, het ‘nonnenklooster’ en het immense balspeelveld ‘Juego de Pelota’. De plaatselijke overrompeling van verkopers van allerlei prullaria neem je er graag bij om ondergedompeld te worden in een prachtig stuk geschiedenis van de Maya’s en de Tolteken.

De volgende dag trokken we op eigen houtje naar Tulum. Om een idee te geven van de kostprijs? Vanuit Playa Del Carmen slechts 30 dollar heen en terug (totale kostprijs voor twee personen). De Maya-nederzetting van Tulum is weliswaar lang niet zo groot als Chichén Itzá, maar dankt een groot deel van haar bezoekers aan de prachtige ligging aan zee. Het was die dag wel enorm warm en gezien er bijna geen schaduw is, was het wel aangewezen om een of ander hoofddeksel te dragen.

Onze laatste grote uitstap was Cobá . In de voormiddag daalden we rappelgewijs af in de cenote van de Jaguar (gelegen in Pac-Chen) waar nog overblijfselen van 6 geofferde mensen in het water zouden liggen.

In de namiddag bezochten we het archeologische gedeelte van Cobá zelf. Hier had ik het meest naar uit gekeken omdat dit nog de enige site is waar je de piramide mag beklimmen. In Chichén Itzá  is dit al enige tijd verboden omdat een 80 jarige Amerikaanse vrouw er ooit het leven heeft gelaten. De geruchten doen de ronde dat Coba trouwens ook niet lang meer zal open blijven. We besloten de tocht naar de piramide te voet af te leggen in plaats van met de fietstaxi’s. De beklimming van 42 meter verliep toch zeer vlot en het uitzicht boven was adembenemend.

Dankzij onze voettocht hebben we onderweg nog de kans gehad om een tarantula te zien. Een prachtexemplaar!

Op een van onze laatste dagen zijn we gaan zwemmen met Quiché en Maya, twee dolfijnen.

Mexico heeft een mooie indruk op ons nagelaten. Zeker de moeite om nog een keertje te doen. Teotihuacan wil ik ooit toch ook gezien hebben!