Hoewel ik nog geeneens zeker ben dat ik ver zal raken, is er iets wat me al een tijd bezig houdt in voorbereiding van de 100km dodentocht: houdt mijn Garmin Fenix 5 het 24 uur vol in GPS mode?
Volgens Garmin zou dat wel het geval zijn, maar dat is wellicht enkel in de meest ideale omstandigheden. Een aantal hardloopsessies per week met GPS & GLONASS is geen enkel probleem, maar voor zo’n lange activiteit als de dodentocht (of eender welke andere activiteit die al ver boven de 50km gaat) lijkt het verdict toch dat de Garmin Fenix 5 het geen volledige 24u (of minder) zal volhouden in GPS mode. En dat is natuurlijk jammer want je wil toch zoveel mogelijk data bijeensprokkelen van zo’n tocht. Al is het maar om er op Strava mee uit te pakken (laat ons eerlijk zijn).
De Garmin Fenix 5 heeft natuurlijk wel een UltraTrac mode waarmee men volgens de specificaties gedurende 75u een activiteit kan registreren. Uiteraard heb ik niet nagelaten de nauwkeurigheid daarvan eens te testen en die is toch eerder bedroevend.
Logisch gevolg is dat je dan begint te googlen om te kijken wat de community daarover te zeggen heeft en ook daar is het kommer en kwel voor lange afstandsregistraties met behulp van UltraTrac. Er wordt al vaak gesproken over een verschil in geregistreerde afstand tot 40%. Dan is je data toch echt waardeloos.
Helaas heb ik zelf nog niet kunnen testen wat de maximale autonomie is van een activiteit met GPS, ook niet als je alle andere zaken uitschakelt (zoals Bluetooth verbinding, notificaties, backlight, enz.). De dodentocht zal dus voor mij de echte test worden aangaande autonomie. Maar één ding is zeker: waar ik eerst nog dacht te gaan voor de UltraTrac setting bij de wandelactiviteit, ga ik nu sowieso toch voor de GPS mode, maar met maximale uitschakeling van alle andere overbodige features. Lees hier hoe je de batterij van je Fenix 5 ten volle kan benutten. Hou er ook rekening mee dat de firmware van je toestel van invloed kan zijn op het batterijverbruik. Sommige versies rapporteren een hoge batterijbelasting, dus dan kan het nuttig zijn om een rollback te doen, of zéker te zijn dat je een recentere versie hebt geïnstalleerd.
In principe zou je nog een Powerbank kunnen meenemen en je toestel tijdens een rustpauze bijladen. Praktisch is wat anders. Maar als je voor deze optie gaat, kan je zeker gebruik maken van de hervat later / resume later optie.
Voor mezelf heb ik nog een backupplan voorzien. Mijn vorige activity tracker, de Garmin Vivosmart HR+, heeft ook GPS-tracking. Deze ga ik inschakelen als mijn Fenix 5 het dreigt te begeven. Hiermee zou ik in principe nog een 5 à 8u GPS tracking kunnen registreren.
Garmin laat sinds enige tijd toe om verschillende trackers te combineren en geeft prioriteit aan het meest geavanceerde systeem. Dat staat bekend onder de naam Garmin TrueUp Multi-Device.
Achteraf, indien mijn deelname succesvol blijkt te zijn, kunnen beide registraties eventueel aan elkaar geplakt worden en als één activity opgeladen naar Strava. Er zijn tools voorhanden om die data te mergen. Maar daarover zal ik weten te schrijven indien ik de finish haal…
Wie met hetzelfde probleem kampt, en geen andere tracker op overschot heeft, kan misschien bij de laatste 15% batterij, toch nog overschakelen naar UltraTrac. Je zou de activiteit kunnen starten met GPS en aan het einde de setting veranderen naar UltraTrac. Dat doe je door de menu-toets ingedrukt te houden tot de settings verschijnen en daar vervolgens bij GPS te kiezen voor UltraTrac.
Na 9 jaar waag ik het opnieuw om nog eens een dodentocht te ondernemen. Ter gelegenheid publiceer ik dit bericht om nog eens terug te koppelen naar al mijn voorgaande dodentocht blogs die misschien als inspiratie kunnen dienen voor zij die wat meer info zoeken.
Op Twitter @JanVerkoyen postte ik in 2014 30 tips om de dodentocht te overleven. Veel succes aan iedereen die de 100km aanvat.
Mijn twee uitgebreide verslagen van succesvolle tochten vind je in 2008 en 2009, maar ook die van 2007 waar ik vlak voor 50km op een domme manier opgaf.
In 2019 wandelde ik hem ook uit, maar dat verslag ligt nog altijd in de schuif. 🙂
Dodentocht 2011 – 12 augustus: Het zal twijfelen zijn tot het allerlaatste moment om mee te doen… Geen vrienden of kennissen dit jaar en ik weet uit ervaring dat het dat extra lastig maakt. Maar de dodentocht is toch een of ander vreemd virus dat begin augustus sluimerend naar boven komt en gaandeweg half augustus harder toeslaat. Het is nu nog exact 5 dagen en die korte tijd kan de twijfelachtige stemming eens te meer doen omslaan. Continue reading “Dodentocht 2011”
Het is alvast beter om mijn verslagen van vorig jaar en het jaar daarvoor erop na te slaan, want dit jaar heb ik de aftocht geblazen in Steenhuffel op ongeveer 50km. Verschillende redenen. In alle eerlijkheid: de goesting was weg. Een deelname om snel te vergeten. Wie weet volgend jaar opnieuw? Hoewel ik op dit moment het niet zie zitten. Een voorname spelbreker was de overvloed aan rokers. Ok je mag me misschien intolerant noemen, maar als je op smalle stroken achter een bende rokers hangt, is dat een grote pretbederver. Wandelen is op zich misschien niet de zwaarste sport, maar in dit geval is het toch wel de afstand die maakt dat je een serieuze inspanning moet leveren en veel factoren bepalen dan het succes op slagen. Je kan niet iedereen blijven ‘voorbijsteken’ omdat er gerookt wordt. Het kan ook zijn dat ik pech gehad heb, want het is echt de eerste keer dat het me zo opviel.
In de week voor de dodentocht had ik ook nog een inenting gehad die me toch ook parten heeft gespeeld. Maar zoals men zegt ‘les excuses sont faites pour s’en servir’. Opgeven is het einde van de wereld niet. Chapeau aan iedereen die het aangedurfd heeft. Wie weet volgend jaar 😉
Het is exact een maand voor de volgende dodentocht en ik ben nog maar net klaar met mijn verslag van de dodentocht 2009 (vergezeld van een paar foto’s).
Dit jaar heb ik geen voorinschrijving, maar de drang is groot om toch weer deel te nemen, al was het maar om mijn medaille van vorig jaar in ontvangst te nemen. Als ik hen met de grote mond mag geloven, zijn er mogelijks toch weer een paar hoogmoedigen die de tocht mee gaan aanvatten ;-). To be continued or not?
Succes aan zij die al aan het trainen zijn, ook succes aan zij die niet trainen (incl. mezelf…). Het wandelparcours van 2010 staat trouwens al online.
Update: ondertussen heb ik een nieuwe stappenteller (Omron Walking Style II) en nieuwe schoenen gekocht en is bijna geen excuus meer goed genoeg om te verzaken aan een volgende dodentocht-deelname. Ik ben 10 km gaan wandelen om de nieuwe schoenen in te lopen, maar dat is me vrij slecht bekomen: 2 blaren. Deze kunnen ook het resultaat geweest zijn van nog niet helemaal genezen hielen van een ongelukkig voorval met geklede schoenen die nog niet waren ingelopen een aantal weken terug. Gelukkig kan ik nog steeds terugvallen op mijn schoenen van vorig jaar. Vanaf volgende week beginnen we weer aan de Kampferspirituskuur om zo de voetzolen aan te sterken. Baat het niet, dan schaadt het niet.
Ondertussen heb ik een hele reeks sportwinkels afgeschuimd in de hoop een goeie heuptas te vinden. Maar wat dacht je: nergens iets kunnen vinden. Sports Direct, Decathlon, A.S. Adventure, … Blijkbaar kan je deze dingen alleen online bestellen en ik had het toch graag even uitgeprobeerd voor ik een definitieve keuze maakte.
Goed nieuws voor de mensen die in 2009 de 100km van de dodentocht uitgewandeld hebben. De traditionele medailles (in plaats van de pin) worden dan toch uitgereikt!
Het is voor een tweede keer gelukt: de dodentocht tot een goed einde brengen. Ook dit jaar had ik weer hard aan de ‘ronsel’-bel getrokken en ik leek er nog goed in te slagen, maar tegen het einde vielen toch twee kameraden van het eerste uur af. Gelukkig ging Yves een tweede poging wagen en Jimmy wou het toch ook eens proberen. Alledrie zonder voorbereiding, respect alom dus!
Ook dit jaar kan je me weer verwachten aan de start van de dodentocht. Of dat ook nog zo zal zijn aan de finish, valt nog te af te wachten. Mijn startnummer dit jaar is heel gemakkelijk: 345