Muziekpiraterij

In 2001 schreef ik een licentiaatsverhandeling over muziekpiraterij. Daarvoor had ik reeds enkele papers geschreven over dit onderwerp. De bedoeling van deze thesis was op de eerste plaats een onderzoek te doen naar de omvang van muziekpiraterij bij scholieren in Vlaanderen. In Nederland had reeds zo’n onderzoek plaatsgevonden, maar in België was hieromtrent nog geen wetenschappelijk onderzoek verricht.

Licentiaatsverhandeling muziekpiraterij

1. In De Standaard verscheen een samenvattend artikel (15/03/2002)

Wie muziek kopieert, koopt minder cd’s

BRUSSEL — Jongeren die geregeld muziek van het Internet downloaden, kopen duidelijk minder cd’s. Dat is een van de opvallendste conclusies uit de licentiaatsthesis van Jan Verkoyen, die gemaakt werd onder supervisie van professor Gust De Meyer (KU Leuven). Verkoyen ondervroeg de leerlingen van het Sint-Lutgardisinstituut en van het Sint Jan Berghmanscollege in Mol in een onderzoek naar cyberpiraterij.

Onderzoek naar de omvang van muziekpiraterij is duur en dus zeldzaam. Een Nederlands onderzoek in 1999 bij 430 middelbare scholieren wees uit dat toen al dertig procent van de ondervraagden digitaal kopieerde en dat de voornaamste motivatie het verhandelen van muziek was. Een Amerikaans onderzoek bij universiteitsstudenten in 2000 bevestigde de gegevens. En zopas maakte de Nederlandse Fonografische Industrie (NVPI) bekend dat kopers van cd’s vergrijzen: de reden daarvan is dat jongeren steeds meer kopiëren (DS, 14 maart).

Verkoyen ondervroeg begin februari 2001 1277 leerlingen in Mol. In die groep werden verschillende richtingen en geslachten evenredig verdeeld, en de leeftijd schommelde tussen 12 en 18 jaar.

De conclusies bevestigen een aantal stellingen die in de discussie over kopiëren bestaan. Jongeren weten dat kopiëren voor eigen gebruik wel toegelaten is, maar dat je gekopieerde cd’s niet mag verkopen. Wel denken velen dat er geen probleem is als je gekopieerde cd’s weggeeft. De meeste jongeren weten dat kopiëren de muziekindustrie schade berokkent, maar ze vinden het niet verkeerd. Sterker: drie kwart van de ondervraagden kondigt aan dat ze zullen blijven kopiëren. Bijna allemaal vinden ze muziek te duur.

Het onderzoek van Verkoyen bouwt op 43 vragen, wat heel wat verfijning in de analyse mogelijk maakt. Tussen de richtingen vallen verschillen op. Zo is het gebruik van de nieuwe media beter ingeburgerd in ASO-richtingen dan in BSO-richtingen.

Ook andere interessante verschillen tussen de ondervraagden vallen op. Meisjes vinden muziek weliswaar belangrijker, maar zijn niet zo actief in het exploreren van de nieuwe technieken om ze te vinden. Vaker krijgen ze gekopieerde cd’s en zelf kopiëren ze liever op cassettes. Cd’s worden meer cadeau gegeven dan verkocht. Eigen gebruik is voor de jongeren dé hoofdreden om te kopiëren.

Belangrijk is dat bijna drie kwart van de jongeren die nog cd’s kopen, dat doet in een grote platenzaak. En dat maar acht procent geen muziek koopt. In de industrie neemt men doorgaans aan dat negentig procent van de totale bevolking zelden of nooit een platenzaak binnengaat. Dit onderzoek bevestigt dus het belang van de jongerenmarkt voor de verkoop van muziek.

En is er nu een relatie tussen kopiëren en de verkoop van cd’s? Verkoyens onderzoek toont aan van wel. Zestig procent van de ondervraagden stelt minder cd’s te kopen omdat die kunnen gekopieerd worden. Wie van een cd een MP3-bestand heeft, koopt zelden of nooit nog de ,,échte” cd. En een leerling kopieert gemiddeld 15 cd’s per jaar, aldus Verkoyen. Slechts zeven procent koopt door de nieuwe digitale mogelijkheden méér muziek.

Het onderzoek van Verkoyen is beperkt in reikwijdte, maar bevestigt vooral de klacht van de muziekindustrie dat de modale Vlaamse jongere zich niet verantwoordelijk voelt tegenover de muziekindustrie. Het onderzoek bevestigt ook dat er een direct verband is tussen de beschikbaarheid van illegale kopieën van muziek en de verminderde verkoop van cd’s, die op dit moment tot een nooit geziene crisis in de muziekindustrie leidt.

2. Op Studio Brussel kon u een korte beschrijving over dit onderzoek horen.

3. In de Mediagids van Kluwer verscheen een geactualiseerd artikel over de evoluties en trends in Thuispiraterij van geluidsdragers.

Thuispiraterij van muziek: evoluties en trends / Verkoyen, Jan
In: Mediagids Audiovisueel , 2002 , Audio 1.3 , 14 p

4. In mei 2006 gaf ik commentaar in een uitzending op Ketnet op de topic ‘Wat vind jij van muziek downloaden?’.

5. Dinsdag 22 november 2006 ging ik in Gent (Sint Pietersinstituut) in debat met Bram en Tim van Janez Detd, Dirk Vervenne (jurist SABAM), Olivier Maeterlinck (directeur IFPI België) en Maarten Quaghebeur (voorzitter Music Managers Federation) over enkele stellingen rond “Jongeren, Muziek en Internet”. Er werd gewerkt rond 5 stellingen (cf.infra) waarrond 2 keer 150 leerlingen hun mening gaven en vervolgens het panel de mogelijkheid gaven om hierop verder te reageren. Een samenvatting door de leerlingen kon u de avond zelf horen op Studio Brussel in het programma Mekka.

  • Illegaal downloaden gebeurt omdat cd’s te duur zijn.
  • Illegaal downloaden is stelen.
  • De platenindustrie kan illegaal downloaden niet de baas, want iedereen doet het.
  • Muziek van rijke artiesten mag je illegaal downloaden, van beginnende bands blijf je af.
  • Waarom nog muziek maken of produceren als je er toch niets meer aan verdient.

Wat is verboden in België inzake kopiëren van muziek?

In België mag je muziekcd’s kopiëren voor eigen gebruik. Wat je niet mag:

  • Illegale muziek downloaden van het Internet (muziek waarvoor je de toestemming niet hebt gekregen van de auteur of rechthebbenden) via websites, uitwisselingsprogramma’s (p2p – peer to peer)), instant messengers, irc, nieuwsgroepen, ftp, bittorrent, etc… Uitwisselingsprogramma’s zoals Kazaa, Soulseek e.a. zijn dus op zich (nog) niet illegaal. Het gebruik ervan (uploaden én downloaden van illegale muziek) wel. (*)
  • Omzeilen van beveiligingen op cds/dvds om voor jezelf een kopie te maken.
  • Omzeilingssoftware verspreiden
  • Gekopieerde cds kopen, verkopen, cadeau doen of uitwisselen.
  • Een geleende cd kopiëren voor eigen gebruik (zie o.a. driestappentest / driestappentoets opgenomen in internationale verdragen, dat stelt dat uitzonderingen op het auteursrecht slechts in bepaalde gevallen mogen plaatsvinden)
    Bovendien mogen enkel erkende instanties muziek uitlenen.
  • Een concert opnemen (ook niet voor eigen gebruik).
  • Publieke vertoningen houden (dus buiten huishoudelijke kring).
  • Een cd lenen in de openbare bibliotheek en deze kopiëren indien die minder dan 6 maanden geleden gereleased is. Voor cds die langer dan 6 maanden te koop zijn, bestaat er discussie over de legaliteit van de persoonlijke kopie (volgens SABAM mag het in dat geval wel, volgens IFPI mag het in geen enkel geval, dus ook niet na 6 maanden).
  • Rechtstreekse of onrechtstreekse links verspreiden naar illegale muziek.
  • Doorsturen van links en muziek via e-mail, instant messengers enz…

(*) Zie ook: The pyramid of internet piracy.

Kopieren voor eigen gebruik?

Kopiëren voor eigen gebruik dien je dus zeer strikt te nemen. Je moet de kopie thuis maken en hij mag enkel voor jezelf zijn (én beperkte familiale kring). Bovendien moet je in het bezit blijven van het origineel exemplaar. Verkoop je het origineel exemplaar, dan worden de kopieën illegaal.

Familiale kring is een rekbaar begrip. Zo bewijst een uitspraak van het Hof van Cassatie.

Wat is verboden in Nederland inzake kopiëren van muziek?

In Nederland geldt sinds 10 april 2014 per direct een downloadverbod uit illegale bron. Games en software illegaal downloaden was voorheen al niet toegelaten, maar muziek en film wel. Daar is nu een einde aan gekomen door een uitspraak van het Europees Hof voor Justitie.

In Nederland mag je in tegenstelling tot België wel voor eigen gebruik een film en/of muziek kopiëren of downloaden. Elk commercieel oogmerk is echter uit den boze. Je mag er ook downloaden van P2P netwerken (ook weer enkel voor eigen, persoonlijk gebruik). Vanaf het moment dat je muziek of films uploadt ben je echter strafbaar. Op vele P2P netwerken ben je automatisch aanbieder (uploader) en dus strafbaar.

Mag eveneens niet in Nederland

  • Omzeilen van beveiligingen op cds/dvds om kopieën te maken
  • Gekopieerde cds kopen, verkopen, cadeau doen of uitwisselen.
  • Publieke vertoningen houden (dus buiten huishoudelijke kring).

Sancties en straffen op het illegaal kopiëren van muziek

De huidige wetgeving in België legt volgende straffen op:

  • Geldboetes variërend tussen 550 en 550000 euro bovenop eventuele schadevergoedingen voor de slachtoffers (auteurs, producenten, verdelers enz…) en advocaatskosten (welke ten laste vallen van ouders indien de overtreders minderjarig zijn).
  • Gevangenisstraf van drie maanden tot twee jaar in geval van herhaling
  • Eveneens in geval van herhaling: definitieve of tijdelijke sluiting van de inrichting van de namaker
  • Aanplakking en/of bekendmaking van het vonnis op kosten van de namaker
  • Toewijzing aan de burgerlijke partij van de ontvangsten en de verbeurdverklaarde voorwerpen, in mindering of ten belope van het geleden nadeel.
  • Inbeslagname van de illegale goederen, alsook alle materiaal dat gediend heeft tot het plegen van het misdrijf (bijvoorbeeld de computerinstallatie) en alle winsten die uit deze illegale activiteiten voortgekomen zijn.

Bron: Namaak en piraterij infobrochure (IFPI Belgium – BAF)

Legaal downloaden

Wereldwijd zijn er 500 legale online muziekwinkels. Ze bieden 4 miljoen verschillende nummers aan.

De prijs van een cd bestaat uit verschillende lagen:

  1. Kosten om de cd op te nemen
  2. Kosten om marketing te voeren
  3. Productie van de hoes
  4. Vergoeding voor auteursrechtenverenigingen
  5. Vergoeding platenhandelaar
  6. Vergoeding producent(en)
  7. Vergoeding uitvoerder(s)

In België bestaat er geen vaste cd-prijs. Het staat de winkelier vrij om de verkoopsprijs van het product te bepalen, maar hij mag de cd niet met verlies verkopen. In Duitsland mogen cds wel met verlies verkocht worden. De digitale online-verkoop van muziek brengt, in tegenstelling tot wat gedacht wordt, zo goed als geen winst op (verkoop via iTunes enz). Dit omwille van de hoge kost (infrastructuur, beveliging, bandbreedte, …).

Meer en meer cd’s worden voorzien van beveiligingen om het kopiëren tegen te gaan. Een aantal bekendere beveiligingen die o.a. in de lage landen gebruikt worden zijn: Key2audio, Safeaudio, Cactus data shield, Doc.loc, ConnecteD.

De situatie vroeger en nu (België)

Tijdens het schrijven van mijn licentiaatsverhandeling (2002) heb ik dikwijls tegenstrijdige meningen gehoord over wat nu mag en wat niet. Zelfs SABAM en IFPI verschillen soms van mening.

Marcel Heymans (IFPI): “Men mag in België (in de UK bijvoorbeeld niet) een privékopie maken. Dat is thuis een kopie maken van zijn eigen geluidsdrager én voor uzelf bestemd. Geen kopie dus voor derden. Geen kopie dus van een geleend exemplaar. Geen kopie elders maken. Geen kopie dus ook niet van een illegale bron (vb de meeste mp3-files op het net).”
Bron: be.music (24/06/2002)

Volgens de auteurswet (30 juni 1994) was het in elk geval verboden een digitale kopie te nemen, ook al was die slechts voor eigen gebruik bedoeld. Een digitale kopie maken van een cd om die af te spelen in een auto-radio was dus strikt genomen verboden, ook al had je de originele cd (Prof. Dr. Jos Dumortier – Informaticarecht).

Cd’s mochten wel digitaal gekopieerd worden in stand-alone recorders. Deze recorders (niet de industriële) zijn voorzien van software die op de lege cd een ‘flag’ zoekt om te zien of je wel een heffing op de lege cd hebt betaald. Lege audio-cd’s zijn verschillend aan de lege cd’s die je koopt om te branden via een pc.

Auvibel

Sinds 1 mei 2003 worden ook op data-cd’s (12 eurocent) en dvd’s (59 eurocent) heffingen gedaan en is het bijgevolg toegestaan om cd’s te kopiëren, maar enkel voor eigen gebruik (zie KB van 4 april 2003 Art. 1, wijziging van het KB van 28 maart 1996, Art.2). Eigen gebruik dient zeer strikt genomen te worden. De instantie die deze heffingen int om het inkomstenverlies van auteurs, producenten en uitvoerende kunstenaars te compenseren is de Collectieve Beheersvennootschap voor het kopiëren voor eigen gebruik van geluids- en audiovisuele werken: Auvibel. De heffingen resulteren in een volledige meerprijs voor de consument. M.a.w. de vergoeding wordt in feite betaald door de eindgebruiker maar is verschuldigd door fabrikanten en groothandelaars die op het nationale grondgebied deze producten aanbieden.
Niet alleen op de dragers maar ook op de toestellen die het kopiëren mogelijk maken, worden heffingen geïnd.

De EG-richtlijn 2001/29/EG, auteursrichtlijn, regelt in dit geval het auteursrecht. In België staat dus Auvibel in voor de inning van deze vergoeding.
De wetgever heeft er voor gekozen om op alle dragers vergoedingen te heffen (dus ook op dvd’s en cd’s die je zou gebruiken om eigen gemaakte foto’s op te plaatsen). Dit is ook het geval in andere landen al verschillen daar de tarieven. Verkopers in het buitenland die dragers naar België versturen, dienen de Beglische heffing op te nemen.

Tarieven in euro

CD DVD Blu-Ray
België 0.12 0.59 De vergoeding van Blu-Ray discs werd nog niet vastgelegd in België
Nederland 0.14 0.40 / 0.60
Duitsland (*) 0.07 0.17
Frankrijk 0.35 1.27
Luxemburg (**) 0 0

(*) De heffingen in Duitsland lijken biezonder laag, maar hier worden ook taksen geheven op mp3-spelers (€ 0.01 per MB).
(**) In Luxemburg zijn er geen heffingen, met als gevolg dat winkels ook niet leveren in België, tenzij zij de heffing wel betalen.

Let op: voor software en games gelden totaal andere regels. Deze mag je niet zomaar voor eigen gebruik kopiëren. Voor meer informatie over legale en illegale software kan je terecht op de site van Business Software Alliance (BSA).

Informatiecampagnes

tegen het kopiëren van muziek

Campagne 1

Informatiecampagne muziekpiraterij

Bewustmakingscampagne

//

Bron: Ifpi België

//

Campagne 2

Informatiecampagne muziekpiraterij

Bewustmakingscampagne

Bron: Ifpi België

//

kopieën van cd's kopen of verkopen, is stelen vendre une copie cd ou l'acheter, c'est du vol. don't copy music

Bron: Ifpi België

tegen het kopiëren van films

MPAA: You can click but you can’t hide

MPAA warning - This website has been permanently shut down by court order because it facilitates the illegal downloading of copyrighted motion pictures. The illegal downloading of motion pictures robs thousands of honest, hard-working people of their livelihood, and stifles creativity. Illegally downloading movies from sites such as these without proper authorization violates the law, is theft, and is not anonymous. Stealing movies leaves a trail. The only way not to get caught is to stop.
Bron: Lokitorrent.com (20050214)

Inhoudstafel thesis: Cyberpiraterij: Onderzoek naar de omvang van muziekpiraterij bij scholieren (2001)

Hieronder vind je de inhoudstafel van mijn eindverhandeling 2de licentie communcatiewetenschappen (academiejaar 2000-2001). Van elk hoofdstuk is de inleidende tekst meegenomen.

Auteur: Jan Verkoyen
Promotor: Prof. Dr. Gust De Meyer
Verslaggever: Prof. Dr. Dirk De Grooff

Deze licentiaatsverhandeling is raadpleegbaar in de facultaire bibliotheek van sociale wetenschappen (en in de hoofdbibliotheek van de Katholieke Universiteit Leuven).

Lijst van tabellen
Lijst van figuren
Voorwoord
Inleiding

1. Definities en domeinafbakening

In het eerste hoofdstuk zal het onderwerp van deze verhandeling afgebakend worden.  In een eerste deel geven we drie definities van piraterij: de definitie van de ‘International Federation of the Phonographic Industry’, vervolgens de definitie van ‘Nederlandse Vereniging van Producenten en Importeurs van beeld- en geluidsdragers’ en tot slot de definitie van De Meyer.
In het tweede deel wordt de gehanteerde definitie uitvoeriger beschreven waarna overgegaan wordt naar het hoofdstuk van de geschiedenis van de muziekpiraterij.

1.1 Definities van piraterij
1.1.1 IFPI
1.1.2 NVPI
1.1.3 De Meyer
1.2 Gehanteerde definitie

2. Geschiedenis

In een eerste deel van dit hoofdstuk wordt de geschiedenis geschetst van de fysische piraterij. Doorheen de tweede helft van de twintigste eeuw werden diverse methoden ontwikkeld die consumenten in staat stelden om zelf muziek te kopiëren.    Er is een evolutie merkbaar in de kwaliteit van deze reproductietechnieken.  De mogelijkheden van de nieuwe technieken werden uitgebreider en gebruiksvriendelijker.
In het tweede deel wordt aandacht geschonken aan de piraterij online. Op het einde van de twintigste eeuw werden een aantal formaten ontwikkeld waardoor muziek op internet kon verspreid worden.  De belangrijkste van die formaten worden van dichtbij bekeken.
De fysische en online reproductietechnieken die in dit hoofdstuk aan bod komen, worden zowel voor legale als illegale doeleinden gebruikt.

2.1 De fysische piraterij
2.1.1 Geschiedenis
2.1.2 Evolutie van fysische reproductietechnieken
2.1.2.1 De audiocassette
2.1.2.2 De Minidisc
2.1.2.3 De cd-schrijvers
2.2 Digitale muziek
2.2.1 De opkomst van de online muziekpiraterij
2.2.2 Evolutie van muziekformaten op het internet
2.2.2.1 Midi
2.2.2.2 Wave
2.2.2.3 MP3

3. Schatting van de omvang en bestrijdingsmethoden

In het volgende hoofdstuk bekijken we de omvang van de muziekpiraterij.  In het eerste deel wordt zowel de omvang weergegeven van fysische als online muziekpiraterij.  Voor de fysische piraterij zijn de cijfers accuraat.  Voor de online piraterij is dit niet het geval omdat men hier enkel kan steunen op schattingen en kleine onderzoeken.
Voor de fysische piraterij wordt beroep gedaan op een uitgebreid rapport over muziekpiraterij dat in 2000 verscheen bij IFPI.  We maken een onderscheid tussen de internationale en de nationale omvang.  Bij de internationale fysische piraterij wordt Oekraïne van dichtbij bekeken.  Oekraïne is het land waar de meeste piraatopnames geproduceerd worden.  De fysische piraterij op nationaal vlak wordt ook behandeld met oog voor de bestrijding van illegale compilaties en een stijgend gebruik van illegale cd-r installaties.
Wat betreft de online muziekpiraterij wordt eveneens het onderscheid internationaal-nationaal gemaakt.  Internationale gegevens berusten vooral op schattingen van IFPI en andere onafhankelijke onderzoeksbureaus.  In België wordt de illegale uitwisseling van muziek ook gescanned.
In het tweede deel van dit hoofdstuk gaat de aandacht naar de bestrijdingsmethoden om deze enorme omvang van piraterij tegen te gaan.  Hier hebben we niet alleen oog voor de repressieve kant.  De aandacht gaat ook naar preventie door beveiliging en educatie.
Tot slot bekijken we de toekomstperspectieven van de muziekindustrie.  Terwijl in 2000 nog over een stabiele groei werd gesproken, daalde het aantal verkochte geluidsdragers toch met twee procent.

3.1 Schatting van de omvang
3.1.1 Fysische piraterij
3.1.1.1 Internationaal
3.1.1.2 Nationaal
3.1.2 Internetpiraterij
3.1.2.1 Internationaal
3.1.2.2 Nationaal
3.2 Methoden ter bestrijding
3.2.1 Educatie
3.2.1.1 Internationaal
3.2.1.2 Nationaal
3.2.2 Beveiliging van de hard –en software
3.2.2.1 SID
3.2.2.2 SCMS
3.2.2.3 MMP
3.2.2.4 SDMI
3.2.2.5 Liquid audio
3.2.2.6 IBM
3.2.2.7 Vervalsingen
3.2.3. Zoeksystemen
3.2.3.1 Zoekrobots voor websites
3.2.3.2 NetPD
3.2.4 Repressie
3.2.4.1 Georganiseerde misdaad
3.2.4.2 Acties tegen particulieren
3.2.4.3 Aansprakelijkheid van internet-providers
3.3 De muziekindustrie in de toekomst

4. Muziek op het internet

In de vorige hoofdstukken werd reeds gesproken over de online distributie van muziek.  Muziek kan zowel offline (muziekwinkels, postorderbedrijven, …) als online (elektronisch via het internet) gedistribueerd worden.  In dit hoofdstuk ligt de klemtoon op de online distributie van muziek of de verhandeling van gedigitaliseerde muziek via de pc (De Meyer, 1999, p.125).  Eerst en vooral wordt uitgelegd wat internet juist is.  Hier behandelen we de verschillende protocollen waar het internet en de online distributiemethoden uitgebreid gebruik van maken.
In het tweede deel worden de verschillende online distributiemethoden uitvoerig besproken.    Al deze distributiemethoden kunnen zowel voor legale als illegale doeleinden gebruikt worden.  De aandacht gaat zowel naar de populaire methoden (zoals websites en uitwisselingsprogramma’s), als naar methoden die niet als primair doel hebben muziek te verdelen, maar er wel vaak voor gebruikt worden (zoals instant messangers en online hard disks).  Later zal in het onderzoek gepeild worden naar de populariteit van deze verschillende methoden.
In het derde deel komen de nieuwe perspectieven van de muziekindustrie aan bod.  Zowel de rechtszaak tegen Napster als MP3.com worden van dichtbij bekeken.  Beide diensten zijn onder een aangepaste (legale) manier opnieuw van start gegaan.  Naast Napster en MP3.com, bekijken we twee nieuwe initiatieven: een samenwerking van de vijf majors met MTV en een experiment in Nederland waar klanten in de winkel zelf cd’s kunnen samenstellen

4.1 Wat is internet?
4.2 Distributie van muziek
4.2.1 Websites
4.2.2 Servers
4.2.3 Instant messengers
4.2.4 IRC
4.2.5 Napster
4.2.6 Gnutella
4.2.7 Napster-klonen
4.2.8 E-mail
4.2.9 Storage sites of online hard disks
4.3 Nieuwe perspectieven in de industrie
4.3.1 Napster
4.3.1.1 De rechtszaak Napster
4.3.1.2 De verdediging
4.3.1.3 SABAM & IFPI verheugd over uitspraak
4.3.1.4 Artiesten verdeeld
4.3.1.5 De toekomst van Napster
4.3.2 MP3.com
4.3.3 MTV
4.3.4 Eigen cd’s branden

5. Onderzoek naar het kopieergedrag van muziek bij scholieren

De bevindingen van voorgaande hoofdstukken worden in dit hoofdstuk getoetst op twee scholen in het secundair onderwijs.
In tegenstelling tot België werd in Nederland al wel onderzoek gedaan bij scholieren.  In Nederland onderzocht men bij deze groep het kopieergedrag op fysieke geluidsdragers.  Over kopieergedrag online (van muziek) bij scholieren zijn alsnog geen gegevens beschikbaar.  De meeste onderzoeken in dat verband, vinden eerder plaats bij studenten op universiteiten.  Hier wordt de infrastructuur dikwijls gebruikt om (illegaal) muziek te downloaden en te verspreiden.
Vooraleer overgegaan wordt naar het onderzoek in het kader van deze verhandeling, worden eerst twee andere onderzoeken besproken.  Het eerste is dat van Nederland waar het kopiëren op fysieke dragers in kaart werd gebracht.  Het tweede onderzoekt de populariteit van MP3-bestanden bij universiteitsstudenten.

5.1 Onderzoek in opdracht van NVPI
5.2 Onderzoek naar het gebruik van MP3
5.3 Onderzoek op twee middelbare scholen
5.3.1 Onderzoeksopzet
5.3.2 De populatie
5.3.3 Methode van informatieverzameling
5.3.3.1 De pretest
5.3.4 De analyse
5.3.5 Resultaten van het onderzoek
5.3.5.1 Algemene gegevens
5.3.5.2 Muziekinteresse
5.3.5.3 Muziek kopen
5.3.5.4 Kopiëren van muziek op cassettes
5.3.5.5 Gekopieerde cd’s krijgen en kopen
5.2.5.6 Zelf cd’s kopiëren
5.2.5.7 Populariteit en gebruik van MP3’s
5.2.5.8 Houding van jongeren ten opzichte van piraterij

6. Het auteursrecht

In het laatste hoofdstuk van deze verhandeling wordt het auteursrecht besproken.  De klemtoon wordt gelegd op die delen van het auteursrecht die rechtstreeks verband houden met deze verhandeling.
Ten eerste wordt bepaald wat het auteursrecht juist is.  De regels die in acht moeten gehouden worden, bij het kopiëren van geluidswerken en het plaatsen van muziek op het internet, worden opgesomd.
Het tweede deel geeft een samenvatting van de Copyright Directive, de overkoepelende richtlijn voor alle Europese lidstaten.  De richtlijn is reeds goedgekeurd, maar toch zijn er nog enkele tekortkomingen aanwezig, die moeten opgelost worden voor de praktische uitvoering ervan.

6.1 Auteursrecht in België
6.1.1 Algemene bepalingen
6.1.2 Kopiëren van geluidswerken voor eigen gebruik
6.1.3 Namaking
6.1.4 Muziek op het internet
6.2 Europese richtlijn

Besluit
Referenties